. Oyun , 8 Mart’ta PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S ve PC için piyasaya sürülüyor.

WWE 2K serisi, son iki yıldır yaşadığı geri dönüş hikayesiyle dikkat çekiyor. 2019’da dip yapan seri, aceleye getirilmiş bir başka giriş yerine seriyi iyileştirmek için zaman ve çaba harcadı. Bu çaba, 2022 ve 2023 sürümleriyle ödüllendirildi ve seriyi, özellikle AEW: Fight Forever gibi ortalama rakipleri geride bırakarak ringin kralı olarak yeniden konumlandırdı.

Zirveye tırmanmak zorlu bir iştir, ancak zirveye ulaştığınızda savaş bitmez. Zirvede kalmak kendi başına bir meydan okumadır. WWE 2K24’ün bu yıl başa çıkması gereken durum da bu, serinin yeni kazanılan popülerliğinden faydalanarak ivmeyi artırmak zorunda. 2K Games, sağlam bir temel üzerine daha fazla içerik ekleyerek seriyi güçlendirebilecek mi, yoksa yıllık yenilemenin getirdiği döngü mü serinin düşüşüne neden olacak?

Bu yıl Florida, Tampa’da WWE Royal Rumble’da oynadığım bir demo gösterisi, şampiyonluk saltanatının yakında sona ermeyeceğini gösteriyor. WWE 2K24, önceki sürümlerinin üzerine inşa ederek temel güreş mekaniklerini sıkılaştırıyor ve daha fazla mod ekliyor. Ancak şimdiye kadarki en iyi özelliği, imza MyShowcase modunu tamamen kurtaran küçük bir değişiklik.

Sürpriz Yok

WWE 2K24, serinin son sürümünden gerçekten sapmıyor ve bu iyi bir şey. WWE 2K23, güreşin temellerini mükemmel bir şekilde çözerek maçları her zamankinden daha dramatik ve etkileyici hale getirdi. 2024 sürümü bunu sadece hafifçe ayarlıyor. En büyük yenilik, tekli dövüşler sırasında ortaya çıkabilen ve güreşçilerin bir düğmeyi basılı tutup doğru anda bırakarak darbeleri takas ettiği yeni bir mini oyun. Bu, bir oyuncu matın üzerine düşene kadar gidip geliyor. Basit bir ekleme, ancak bir güreş maçının belirli dramını daha iyi yansıtıyor.

Başka büyük farklar varsa, hemen fark edilmiyor. Buradaki dövüş ayarlamaları, 2K22 ve 2K23 arasında gördüğümüzden daha az dikkat çekici hissediliyor. İlk maçımda (Iyo Sky ve Rhea Ripley) kontrolörü alıp ikinci doğamış gibi dramatik, tersine dönüşlerle dolu bir maç yapabildim. 2K Games’in bir istikrar noktasına ulaştığını ve bu yıl daha yeni içeriğe daha fazla odaklandığını hissediyorum. Bu, birkaç yeni maç türünü içeriyor. Oynadığım hiçbir şey, geçen yılki WarGames maçı kadar taze ve yaratıcı hissettirmese de, yeni dövüşler bunu daha tam bir simülatör gibi hissettiriyor.

Yeni modlar arasında, güncellenmiş Backstage Brawl ve yepyeni Ambulance Match’ı denedim. İlki, geçen yılki hileli modun üzerine önemli bir iyileştirme, bana çok daha fazla hareket alanı sağlıyor. Bu sefer biraz daha fazla bir arena gibi hissediyor, küçük bir setten ziyade. Ek çok oyunculu seçenekler de yardımcı oluyor, dört oyunculu kavgalar yeterince kaotik hissediyor.

Ambulance Match’te biraz daha zorlandım. Konsept basit: Normal bir “Diskalifiyesiz” maç, ancak rakibimi bir ambulansın arkasına atıp kapıları kapatarak sadece kazanabilirim. Güzel bir dramatik dokunuş olarak, iki arka kapıdan birini kapatmaya çalıştığımda rakibimle bir düğme basma mini oyununda baş başa geliyoruz. Bu savaşı kazandıklarında, gerçek maçta olduğu gibi dramatik bir şekilde arkadan fırlayıp çıkıyorlar. Buradaki tek sorun, kazanmak için oyuncuların bir rakibi nasıl kaldıracağını bilmeleri gerektiği; menülerde açıklanmayan karmaşık bir giriş dizisi gerektiriyor. Serinin veteranları sorun yaşamayacak, ancak eminim ki casual oyuncular kafalarını karıştıracak.

Bulduğum tek sorunlar, oyuncular için gerçekten bir sürpriz olmamalı. Bilgisayar kontrollü karakterler hala her zamanki gibi tuhaf, ara sıra hiçbir şey yapmadan duruyor veya tuhaf bir animasyon döngüsüne takılıyor. Çoklu adam maçları da biraz sıkıntılı olmaya devam ediyor; test ettiğim sekiz kişilik maç, pinler sürekli olarak bozulduğu için bir ebediyet sürdü. Bu modlarda güreşçilerin biraz daha uzun süre sersemlemiş veya hareketsiz kaldığı hissediliyor, ancak bu benim hayalim olabilir.

Sonuç olarak, WWE 2K24 pek çok sürpriz sunmuyor, mümkün olduğunca stabil temeline yakın duruyor. Ve bunu olumsuz bir şekilde söylemiyorum: Bu, kendisinin en iyi versiyonu olmasını sağlayacak.

Showcase’i Düzeltmek

Tanıdık güreş sistemiyle yeniden tanışırken eğlenceli zaman geçirdim, ancak küçük bir değişiklik beni sevince boğdu. Son iki yıldır, serinin imza MyShowcase modu beni çıldırtıyordu. Oyuncuların ikonik maçları yeniden yaratıp gerçek görüntülerle harmanlanan oynanabilir belgesel konseptini sevdim. Ne yazık ki, bunu oyunculara ringde belirli görevler vererek ve bunları nasıl yapacaklarını söylemeyerek başardı. Her yıl, İrlandalı Kırbaç’ı nasıl yapacağımı anlamaya çalışırken zamanımın yarısını menülerde geçiriyordum.

Dileklerim kabul oldu: MyShowcase, hedef açıklamalarının yanında ekran üzerinde düğme komutlarını gösteriyor. Bu küçük gibi görünebilir, ancak bu modu ne kadar değiştirdiğini ifade edemem. İlk kez, Rhea Ripley ve Charlotte Flair’ın mükemmel Wrestlemania 39 karşılaşmasını yeniden yaratırken modda tamamen kesintisiz bir maç oynadım. Bu küçük sürtüşme gittiğinde, maça tamamen dalabildim ve bu iki kadının anlattığı hikayeyi daha iyi takdir edebildim.

Bu değişiklik, bu yılki Showcase’in şimdiye kadarki en iyisi olacağı tam zamanında geldi. Dahiyane dönüş, oyuncuların klasik Wrestlemania maçları listesini yeniden yaratması. Bu, oyuncuların tek bir karaktere sıkışıp kalmaması anlamına geliyor; bunun yerine, WWE tarihinden geniş bir kadrodan karakterleri kontrol ediyorlar. Bir maçta, Wrestlemania 5’in ekranı kaplayan taneli bir filtre ile Rick Rude olarak Ultimate Warrior’a karşı mücadele ettim. Bir diğeri, Roman Reigns olarak Cody Rhodes’un hayallerini ezip geçtim. Denediğim her maç, bir güreş maçının ring psikolojisi aracılığıyla anlatabileceği farklı hikayeleri vurguladı.

Geliştirme ekibinin hala otantikliğe bu kadar bağlı olması yardımcı oluyor. Randy Orton gibi güreşçiler gerçek karşılıklarına tıpatıp benziyor ve LA Knight’ın girişi kusursuz. Ancak bunu sadece benden duymayın: WWE Kadınlar Dünya Şampiyonu Rhea Ripley’den doğrudan dinleyin, kendisi ön izleme etkinliğinde oyunu kendisi için gördüğünde biraz şaşırmış gibi görünüyordu.

“Yo! Az önce Wrestlemania 39 girişimi izledim,” diyor Ripley Digital Trends’a. “O kadar yerinde ki! Küçük göz kırpma hareketlerimden tutun, her şeyi yakalamış. Tüm yürüyüşüm, tüm kişiliğim, yaramazlığım, yüzüm, ekipmanım – her şey inanılmaz derecede yerindeydi. Biraz korkutucu ama aynı zamanda çok havalıydı!”

Rhea Ripley, WWE 2K24’te bir rampadan yürüyor. 2K Oyunları bana katılıyor (Ripley kadar korkutucu biriyle tartışmayı göze alamam). Güncel yıldızlar gibi Ripley, 2K24’te, gerçek görüntülerinin oyun görüntüleriyle pürüzsüz bir şekilde harmanlandığını ve nüanslarını kaybetmediklerini izlerken parlıyor. Belki de temel güreş oynanışında istikrar noktasına ulaşmanın faydası budur. Temel ayarlarla zaman harcamak yerine, geliştirme ekibi zamanını başka yerlerde vidaları sıkmakla geçirebiliyor. Yeni modlar, daha detaylı güreşçiler ve MyShowcase’deki gibi küçük yaratıcı kararlar, ısıyı biraz daha artırıyor.

MyGM ve MyFaction gibi modların geçen yıl sürekli iyileşmeler gördüğünü umuyorum. Bu kademeli iyileşmenin faydaları, WWE 2K24 demo boyunca gerçekten gösterildi, eğer daha fazlasını görmek için çok şey varsa bile. Yıllık bir geliştirme ekibinin, tüm zamanını hataları düzeltmek veya öfkeli hayranları geri kazanmak için acele etmek yerine ne yapabileceği inanılmaz değil mi?

WWE 2K24, 8 Mart’ta PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S ve PC için piyasaya sürülüyor.